Lief en Leed (privacy)
Lief en Leed (privacy)
![]() Nu wordt het voor mij als predikant steeds moeilijker gemaakt om persoonlijke zaken van mensen met u te delen. Sterker nog ik kan in het kader van de AVG, bescherming persoonsgegevens, zelfs schuldig worden verklaard als ik dit doe zonder expliciete toestemming. Nu ben ik de afgelopen tijd al zeer terughoudend geweest in het noemen van namen en is het voor mij telkens weer wikken en wegen wat mag of kan ik wel vermelden en wat niet. Hierdoor raak ik steeds meer in een kramp, de spontaniteit om het wel en wee van mensen te delen is weg. En toch geloof ik in de kracht van er zijn voor elkaar. Of om het in de woorden van Paulus te zeggen (1 Kor. 12) ‘elkaar tot hand en voet zijn’, maar hoe kunt u dat als u niets meer leest? Zo heb ik van de week een gesprek gehad met een weduwe wiens dochter op sterven ligt en nu kan ze in deze coronatijd niet eens naar haar toe, wat een verdriet. Of iemand anders die ik sprak en psychisch in de knoop raakt door alles wat op hem of haar afkomt. Of weer iemand anders die werkloos werd en niet meer weet hoe het verder moet. Of iemand die waarschijnlijk niet eens naar de begrafenis mag van zijn of haar eigen moeder. Ik zou voor al die mensen voorbede willen vragen maar het mag niet. Ik zou ze een kaartje of bemoedigend telefoontje van u gunnen maar als u niet weet wie ik bedoel houdt het op. Daarom een dringende oproep om elkaar eens te bellen, juist in deze tijd. Heeft u een vermoeden dat er iets speelt bel gewoon eens op. Iedereen vindt het fijn om aandacht te krijgen en als het niet uitkomt of ze willen niet praten zeggen ze dat echt wel. En wat deze rubriek betreft, als u mij toestemming geeft om uw ‘lief en/of leed’ te delen met de mensen om u heen, schroom dan niet om het mij te laten weten. Dan kan ik met een gerust hart weer namen noemen en krijgen zij vaak steun uit onverwachte hoek. ds. Eric Matser | ||
terug | ||